（第三辑）

第一辑 | 第二辑

视  觉

林  雪

在山谷那边，雾从隧道弥漫了过来

我看不见峰顶，连峡谷也

被雾填平了。大地像是在做梦

一些细密的水汽

折射出梦境。光谱。但不是水，也

不是光。直到一列火车从

隧道口出现，无声地驶来

雾翻腾着，空气抖动。一列

火车驶来，直行。转弯

一列火车在山谷的那边消失

雾从隧道口弥漫了过去

大地仍然在梦中。这是我

从前拍到的一幅照片上的景象

在抚顺市将军街北里32号

一个有雾的夏日的早晨，一列火车

在我临时居住的房子边上

开了过去。那些我从未见过的人

与我擦肩而过。他们曾扑面而来

又穿过这样一种时空，他们

不再回来，直到消失

PENGLIHATAN

Lin Xue

Penterjemah: Lim Zhi Xin

Di seberang lembah, kabut muncul dari terowong,

aku tak dapat melihat puncak gunung, begitu juga lembah.

Kabus menyelubungi. Tanah seperti sedang bermimpi

titisan wap air yang halus

membiaskan mimpi. Spektrum. Tetapi, bukan air,

bukan juga cahaya. Sehingga kereta api muncul

dari muka terowong dan berlalu senyap begitu saja

kabus bergumpal dan udara bergetar. Sebuah

kereta api akan tiba, terus meluncur juga. Membelok

kereta api lenyap di seberang lembah

kabus melewati dari muka terowong

tanah masih lagi bermimpi. Inilah diriku

satu adegan dari sekeping foto diambil suatu waktu dulu

di Stesen Utara No. 32, Jalan Jiangjun, Bandar Fushun

pada suatu pagi musim panas yang berkabus, sebuah

kereta api melintasi rumah yang aku duduki

buat sementara. Orang yang tak pernah aku temui

melewatiku. Mereka bertembung denganku

dalam kembara ruang-masa itu, mereka

tak akan kembali semula, sehingga lenyap begitu saja

中年以后

李  南

再也没有惨烈的惊涛骇浪 

再也没有背叛和不忠 

时光，终于可以用来回忆了。 

夏花、秋霜和冰雪不再代表季节 

而是你心中的悲喜。 

慢慢从书橱取出一本旧书 

重读。年轻时省略的愁云晦雨 

现在发出一道道金属光泽。 

终于可以专注地祷告了 

向你的上帝陈述生命中的种种奇迹。 

那些能够摧毁你的事物 

你只需用两根手指轻轻弹去。 

偶尔也去郊游，去千里之外看海 

把心仪的朋友请进你的晚秋 

在诗句中埋下阵阵马蹄声。 

中年以后，你还需要和某个人 

有一次通宵达旦的交谈 

哪怕之后，永世不能相见。

SETELAH PERTENGAHAN USIA

Li Nan

Penterjemah: Lim Zhi Xin

Tiada lagi gelombang dahsyat

tiada lagi ketaksetiaan dan khianat

akhirnya, miliki juga waktu untuk mengenang.

Bunga, ibun dan salji

tak lagi mewakili musim

tetapi, kegembiraan dan kesedihan dalam hatimu.

Perlahan-lahan diambil buku lama dari rak

dibaca semula. Jiwa romantis yang dipinggirkan

tatkala usia muda

kini memancarkan kilau sinarannya.

Akhirnya, dapat berdoa penuh tumpuan

bercerita hal keajaiban hidup kepada Tuhan

perkara yang mampu menghancurkanmu

hanya perlu dua jari lalu dijentik jauh.

Kadangkala keluar mengembara

menuju ke pantai berjarak seribu batu

menjemput teman karib ke penghujung musim luruhmu

mengebumikan bunyi tapak kaki kuda

dalam puisi dengan kata-kata.

Setelah pertengahan usia

kau masih perlu mencari seseorang

mengisi seluruh malam berbual panjang

meskipun mungkin selama-lamanya

tak akan lagi mampu berjumpa

pada hayat yang mendatang.

灯

黄  梵

你喜欢买灯，仿佛已厌倦太阳 

喜欢灯在夜里，伸出黄皮肤的手臂 

喜欢它抚摸，铺在床上的睡梦 

唯有黑夜才让你看清，光线该有多干净！ 

灯的手，能被你回忆的泪打湿吗？ 

它用干净的手指，要取出你揉进眼里的沙粒？ 

你不敢正眼看灯，是因为你有太多的愧疚？ 

灯把手伸向门缝，是在操心门外的黑夜？ 

一整夜，灯用铜链，把你拴在桌前 

你写下的每个字，都有春天的夜色 

你甚至希望，白天与黑夜永远分居 

直到天亮，你才看清 

夜里的迷人光线，都来自灯泡的灰头土脸

LAMPU

Huang Fan

Penterjemah: Lim Zhi Xin

Kau suka membeli lampu,

seolah-olah sudah jemu dengan matahari

Kau gemar pada cahaya lampu waktu malam,

menghulurkan tangannya berkulit kuning langsat

dan mengusap mimpi yang terbentang di atas ranjang.

Hanya malam yang gelita akan mengizinkan kau

melihat jelas betapa jernihnya cahaya!

Adakah tangan lampu yang menjalar itu

dibasahi air mata kenanganmu?

Adakah ia menggunakan jari-jemarinya untuk mengeluarkan pasir yang kau gosok ke matamu?

Adakah kau tak berani memandang lampu cerah

kerana kau rasa terlalu bersalah?

Adakah lampu menjangkau tangannya pada celah pintu

kerana bimbang tentang malam gelap di luar sana?

Sepanjang malam, lampu menambatmu di depan meja

dengan rantai tembaga.

Setiap kata yang kau tulis

sering menggambarkan malam musim bunga.

Malah kau berharap siang dan malam

akan sentiasa terpisah.

Kau tak dapat melihat dengan jelas

sehinggalah subuh menjelma.

Cahaya malam yang mempesonakan

berasal dari mentol lampu yang pucat wajah.

星  空

姚  辉

它现在是我一个人的

十多种山峦挤着却仍

腾出一份空旷让

一条河宽阔地朝远处静静流去

现在是命运般深长的夜

我将手浸在河中我不搅动

闪烁的波澜我要让整座星空

诺言般静着——

草虫低鸣它们的声音

是星宿细微的尘屑它们说出

我们的某些梦境它们似乎

已忘记了自己翠绿的夙愿

现在是我们曾经锻造过的长夜

星空也值得再次锻造

这些弯曲的光芒应该再一次

淬火然后进入我们

战栗的骨与血肉

一只鸟在河流上游尖叫它

看见了什么？星辰从河的上游流来

它就要接近我们攥热过的目的

我将把我握举多年的星空

归还给你

LANGIT BERBINTANG

Yao Hui

Penterjemah: Lim Zhi Xin

Ia kini milikku seorang.

Belasan deretan gunung berhimpitan,

namun masih memberi ruang

sungai mengalir luas dan tenang menuju kejauhan

malam yang panjang umpama penentu takdir

aku mencelup tangan ke dalam sungai

tetapi tidak mengaduknya

Riak ombak yang berkilauan

membuat seluruh langit berbintang

damai seperti yang dijanjikan —

Serangga membisik suara di rerumputan

zarah halus dari bintang itulah yang mereka ceritakan.

Sesetengah impian kita tampaknya sedemikian

Seakan-akan terlupa pada keinginan masa muda

yang begitu lama didambakan.

Kini, malam panjang yang pernah kita lalui

langit berbintang layak untuk ditempa kembali.

Sinar yang lembut ini harus sekali lagi

padam semula, lalu masuk ke dalam diri kita

menggetarkan tulang dan daging segala.

Seekor burung berteriak ke sungai,

apa yang dilihatnya?

Bintang mengalir dari hulu sungai

mahu mendekati hasrat yang kita genggam hangat.

Langit berbintang bertahun-tahun lama kupegang

aku kembalikan ia kepadamu.

心  灵

冯  娜

“你们诗人总爱写心灵……” 

——噢，你不知心灵就是野火、钟声、谷粒 

是岩石燃烧 岩石有鹰的羽毛 

是天真的念头 寻找避风港 

棕色皮肤的女人，种下无花果树 

心灵就是布满老茧的手，修剪枝叶 

在东方，心灵可以像丝绸一样堆叠 

人们在猛虎的斑纹中发现柔情 

心灵是裂缝、迁徙、贫病交加 

乘一艘船，心灵就是月涌大江流 

有时沥青一样黑而黏稠 

只渴望一条止血的绷带 

心灵是庞贝、马丘比丘、烈日下的斗兽场 

废墟偶尔也等待着重生的奇迹 

是拥挤、推搡中的一丁点儿喘息 

心灵就是记忆、居所、还在旋转的星体 

心灵就是此刻 

久远之物比活着的人更熟稔

HATI SANUBARI

Feng Na

Penterjemah: Lim Zhi Xin

“Penyair sepertimu asyik menulis tentang hati sanubari...”

— Oh, kau tak tahu

hati sanubari ialah api yang marak, bunyi loceng,

dan bijirin

ia batu yang bernyala, bulu helang di atas batu

ia fikiran suci yang mencari tempat berlindung

Pada wanita berkulit perang yang menanam pohon ara

hati sanubari ialah tangan yang berbelulang,

memangkas dahan dan dedaunan.

Di Timur, hati sanubari dapat ditimbun seperti sutera

manusia menemui kelembutan pada belang harimau

hati sanubari ialah rekahan, penghijrahan, kemiskinan

dan kesakitan

dari perahu, ia ialah bulan yang berkocak di muka sungai.

Kadangkala ia hitam dam melekit seperti asfalt

Ia berharap pada kain bebat menahan luka berdarah

Hati sanubari ialah Pompeii, Machu Picchu, Colosseum

di bawah terik mentari

sesekali reruntuhan menunggu keajaiban

untuk kelahirannya kembali.

Ia kelegaan sementara di tengah kesesakan

dan berhimpitan.

Ia ialah kenangan, kediaman, cakerawala yang berputaran

Hati sanubari ialah saat ini

perkara dari zaman silam yang lebih dikenali

berbanding manusia yang masih hidup kini.

一个孩子的黄昏 

许春蕾

黄昏很轻，比如，光线柔软的触角轻轻缩回壳里 

几朵小花，开在秋天里，也轻言轻语 

不低头，是看不见她们的——

细微的心事，总是被高大的部分遮挡

天色将黑未黑，一些瘦小的事物突然丰盈

少女的脸颊也被赋予了羽毛的重量，偷偷走向你 

轻轻——我啊，只想变幻成一棵树的样子 

在拥挤的暮色里，获得隐秘又沉重的满足 

母亲啊，你离开的方向，恰好与我—— 

相悖并无限延长，我们啊，两颗小小的雨滴 

站在人间对称的两端 

却也只能，流淌成不同季节的河流

SENJA SEORANG ANAK KECIL

Xu Chunlei

Penterjemah: Lee Ngeok Lan

Senja begitu cerah, umpama, sesungut lembut cahaya

yang ditarik balik ke dalam cangkerang

ada kuntuman bunga kecil mekar pada musim luruh

dan berbisik perlahan

jika kau tidak menundukkan kepalamu,

kau tak dapat melihatnya —

fikiran halus sering dikaburkan oleh bahagian nan tinggi

hari kian gelap, dan benda-benda nipis tiba-tiba menjadi gebu

pipi si gadis juga menjadi seberat bulu, dan dia menyelinap ke arahmu

Qingqing — aku hanya ingin bertukar menjadi pohon

dalam senja nan sesak, diperoleh rahsia

dan kepuasan tak terkira

Ibu, arah yang kau tuju ternyata ke arahku —  

bercanggah dan begitu berlanjutan,

kita, dua titisan kecil air hujan

berdiri di dua hujung dunia yang simetri

tetapi, ia hanya mampu mengalir ke sungai

pada musim yang berbeza

天会亮的

海  男

我写出一首诗，是想让你知道，天会亮的

浑浊的河流中有泥沙，带来了上游的消息

坐在冰凉的石阶上，人世终有因果

我写出一首诗之前，小鸟们已跳过了树篱

栖居一夜之后，翅膀张开了。迷惘的星期天

只是叶片上的一个个小小的斑点

我写下一首诗，是因为身体像一个小宇宙

是因为我爱上了推石上山，这重复的游戏

是因为我站在半山腰，吻过了你

我写下一首诗，门就打开了，一串钥匙链

像小鸟碰到了铜栏，就像我从洗衣机拎出

衣物后，白色滚动的泡沫消失了

我写出一首诗，才发现天要下雨了

日历上写着芒种，我念叨着，几十里之外的

旷野，飞过的群鸟都会从身体中落下一根羽毛

SIANG YANG PASTI MENJELANG

Hai Nan

Penterjemah: Lee Ngeok Lan

Puisi ini kutulis agar kau tahu siang pasti menjelang

ada pasir meluncur di sungai yang keruh,

membawa berita dari hulu

bertinggung di tangga batu dingin, aku menyedari

pasti ada sebab akibat tentang segala perkara di dunia ini

sebelum puisi ini kutulis,

beburung telah terbang dari pagar pohon renek

sayapnya lepas bebas setelah sekian malam bertenggek

hujung minggu yang keliru

hanya tompok kecil yang kekal pada daun-daun

aku menulis puisi kerana tubuhku umpama cakerawala kecil

kerana aku teringat pada batu yang kusorong ke atas bukit

permainan yang sering kulakukan ketika usia kecil

kerana aku berdiri di lereng bukit dan menciummu

aku menulis puisi dan pintu pun terbuka,

seperti rantai kunci jatuh terlerai

seperti seekor burung merempuh pagar tembaga,

seperti basuhan yang kukeluarkan dari mesin cuci

setelah dibilas, buih putih lenyap dan bersih

aku menulis puisi dan menyedari hari akan hujan

di kalendar tercatat tempoh kemarau, aku menggumam

berbelas-belas batu jaraknya

di padang terpencil, setiap burung yang terbang

akan menggugurkan bulu pelepahnya

风来自寂静

牛庆国

把自己混同于一捧蒿草

去山坡上坐坐

不打扰忧伤也不干扰欢喜

更不打破那么长久的寂静

至于小花小草们是否可以互换位置

这是它们的事情

当然风也不是因我而起

但我感到了风的浓度

带着人间所有情感和大地上所有色彩的风

我接受了其中的一部分

那时好多好多的事

被风一吹就都想起来了

风在经过的路上把我的过往吹了一遍

顺便还吹了吹老院子的房子

和父亲母亲的坟头

当无边的小草时光一样涌来

我知道它们代表着我的亲人

ANGIN YANG DATANG DARI KESEPIAN

Niu Qingguo

Penterjemah: Lee Ngeok Lan

Keliru dengan pahit getir kekalahan

aku duduk di lereng bukit

tanpa menyentuh kesedihan atau kegembiraan

tanpa memecahkan kesunyian yang panjang

bolehkah bunga kecil dan rerumputan bertukar tempat?

Tetapi, itu adalah perihal mereka sendiri

sudah tentu angin tidak bertiup kerana diriku

namun, aku dapat merasai kekuatannya

angin membawa seluruh emosi dunia dan warna pada bumi

aku menerima sebahagian hakikat ini

ada banyak perkara yang berlaku pada saat itu

aku jadi ingat semuanya, sebaik saja angin menderu

angin meniup masa silamku ketika ia berlalu

aku juga menjenguk rumah di halaman lama

dan kubur ibu bapaku juga

apabila rerumputan tumbuh

bagaikan masa yang tidak terbatas

aku tahu mereka mewakili orang-orang yang kusayang

喂马人

红  娃

冰雪覆盖的查干湖

白茫茫一片，像一面巨大的镜子

横卧在白昼和黑夜之间

喂马人，他肥大的水靴

踩在雪里，那深浅不一的脚印

随即又被风声和新的冰雪覆盖

白马、黑马、栗色马

它们和喂马人一起，成为风雪中强劲的音符

它们在风雪中飘浮

喂马人，他要在日落以前

备好草料，把麦秆和青稞

填满被风雪吹蚀成铁青色的马槽中

它粗糙的手掌上黑色的裂纹

像黑色的马鞭，像一枚枚勋章

在风雪中沉默

他比他的马鞭和手掌更沉默

但有时候，他喊马的声音也高过风雪

又旋即淹没在风雪中

SANG PENGEMBALA KUDA

Hong Wa

Penterjemah: Lee Ngeok Lan

Tasik Changan diselimuti ais dan salji

luas memutih bagaikan cermin besar

merentang waktu siang dan malam

sang pengembala kuda, bersepatu kalis air

menginjak salji, meninggalkan jejak kaki pelbagai ukuran

yang segera dikambus oleh suara angin, ais dan salji segar

kuda putih, kuda hitam, kuda warna perang

bersama dengan sang pengembala

menjadi rentak dan irama bertenaga

dalam desir angin kencang dan ribut salji

sang pengembala, ingin mengisi perut kuda sebelum senja

menyiapkan makanan, jerami gandum dan barli tanah tinggi

memenuhkan palung yang bertukar warna dek angin dan salji  

telapak tangan kasar mengelupas kulit

hitam merekah bagaikan cemeti 

seperti pingat kusam membisu dalam salji   

dia lebih senyap daripada bunyi cemeti dan tapak tangannya

akan tetapi, suaranya memanggil kuda lebih lantang sesekali daripada deru angin dan salji

Dengan segera dalam ribut salji suara itu tenggelam semula

枝  叶

江  汀

枝叶确实已经漫过了身体，

再往上，接触着永远柔和的空气。

我梦见了旅途，在这个短暂的、

听任血液静静流动的梦境里。

精力仍然恢复，回到手指边缘，

如果挪动它们，能够拂去灰尘。

一面镜子因此逐渐显露自身，

正是这里，曾有一个完整的家园。

正午时分，我无法始终寻找你，

树影没有移动，旅途也从未存在。

只有某种友谊，越来越苍白，

同时证明簌簌作响的真实。

但古老的镜子如何变得潮湿，

而我又如何能够挽回最初的渴慕。

RANTING DAN DAUN

Jiang Ting

Penterjemah: Lee Ngeok Lan

Ranting dan dedaunan sudah kian meninggi,

semakin ke atas, kau akan terdedah pada udara lembut.

Aku mengimpikan perjalanan sebegini,

dalam mimpi di mana darah mengalir di urat nadi.

Tenaga masih tersimpan, sehingga ke hujung jari,

jika kau menggerakkannya, habuk akan berlalu pergi.

Bagaikan cermin yang memperlihatkan dirinya,

di tempat ini pernah ada sebuah keluarga sempurna.

Aku sering tak dapat melihatmu pada waktu tengah hari,

bayang-bayang pepohonan tidak pernah hidup,

dan pengembaraan tidak pernah wujud sama sekali.

Hanya yang ada, sebuah persahabatan yang semakin luntur.

Pada masa yang sama, segala gerak kejadian

mempamerkan hakikat sejati.

Namun, kenapa cermin masa silam bertambah kusam,

dan bagaimana aku dapat memulihkan kembali hasrat murni.

编辑：王傲霏

二审：牛莉

终审：金石开、符力